1 สรรพนามบุรุษที่หนึ่ง (แทนตัวผู้พูด)
ได้แก่
1.1
สรรพนามเอกพจน์ saya=ซายา (ฉัน
ดิฉัน ผม กระผม ข้าพเจ้า), aku=อะกู (กู ข้า)
1.2 สรรพนามพหูพจน์ kami=กามิ (พวกเรา (ไม่รวมผู้ฟัง), kita=กิตา (พวกเรา
(รวมผู้ฟังด้วย)
ตัวอย่างการใช้สรรพนามบุรุษที่หนึ่งทั้งเอกพจน์และพหูพจน์ในภาษามลายู สุรีจะไปห้องสมุดแล้วสุดากับสุนีย์จะไปด้วย ก็จะพูดโดยใช้สรรพนามได้ดังนี้
1 สุรีย์: saya hendak perki ke perpustakaan.
ซายา เฮินดะ
เปิรกี เกอ เปอปุสตากาอัน
(ฉันจะไปห้องสมุด)
2 สุดากับสุนีย์: Kami hendak pergi juga.
กามี เฮินดะ
เปิรกี จุกา
( เราสองคนจะไปด้วย)
3 สุรีย์: Baik, mari kita perki bersama-sama.
ไบคฺ มารี
กิตา เปิรกี เบิรซามา ซามา
(ดีสิ งั้นพวกเราสามคนไปด้วยกันเลย)
2 สรรพนามบุรุษที่สอง
(แทนผู้ที่เราพูดด้วย) ได้แก่
2.1 สรรพนามเอกพจน์ anda=อันดา (คุณ), saudara/i= เซาดารา/รี (ท่าน), awak=อาวะ (แก เอ็ง นาย),
engkau=เอิงเกา (แก เอ็ง), cik=ชิ (คุณ ท่าน
(ใช้แทนผูหญิง), encik=เอินชิ (คุณ ท่าน (ใช้แทนผู้ชาย),
tuan=ตวน (ท่าน (ใช้แทนผู้ชาย) Puan=ปวน (ท่าน คุณ (ใช้แทนผู้หญิงหรือสุภาพสตรีที่สมรสแล้ว)
2.2 สรรพนามพหูพจน์
daudara-saudari=เซาดารา เซาดารี (ท่านทั้งหลาย), tuan-tuan
dan puan-puan=ตวน ตวน ดัน ปวน ปวน (ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี),
saudara sekalian=เซาดารา เซอกาเลียน (ทุกๆท่าน)
ตัวอย่างการใช้บุรุษสรรพนามที่สองทั้งเอกพจน์และพหูพจน์ในภาษามลายู
1 anda kawan saya.
อันดา กาวาน ซายา
(คุณเป็นเพื่อนฉัน)
2 Puan itu guru Bahasa
Malaysia saya.
ปวน อิตู กูรู บาฮาซา มาเลเซีย ซายา
(คุณผู้หญิงคนนั้นเป็นครูภาษามลายูของผม)
3 Selamat datang ke Thailand
tuan-tuan dan puan-puan.
เซอลามัตดาตัง เกอ ไทแลนดฺ ตวน ตวน ดัน ปวน ปวน
(ยินดีต้อนรับท่านสุภาพบุรุษและท่านสุภาพสตรีสู่ประเทศไทยครับ)
3 สรรพนามบุรุษที่สาม
(แทนผู้ที่เราพูดถึงหรือสิ่งที่พูดถึง) ได้แก่
3.1 สรรพนามเอกพจน์ dia=ดีอะ (เขา (ใช้ได้กับคนทุกเพศวัย),
ia=อิอะ (มัน (ใช้แทนสัตว์และสิ่งของ), nya=ญา
(เขา (ใช้ได้กับทุกเพศวัย)
3.2 สรรพนามพหูพจน์ mereka=เมอเรกา (พวกเขา (ใช้ได้กับทุกเพศวัยที่มีมากว่าหนึ่งคนขึ้นไป)
ตัวอย่างการใช้บุรุษสรรพนามบุรุษที่สามทั้งเอกพจน์และพหูพจน์ในภาษามลายู
1 Dia abu saya.
ดีอา อาบู ซายา
หล่อนเป็นแม่ของฉัน
2 Rumahnya besar.
รูมะยา เบอซาร
บ้านเขาหลังใหญ่
3 Mereka datang dari Bangkok.
เมอเรกา ดาตัง ดารี แบงค็อก
(พวกเขามาจากกรุงเทพฯ)
คำบุรุษสรรพนามภาษามลายูเหล่านี้นอกจากทำหน้าที่เป็นบุรุษสรรพนามแล้วยังใช้เป็นคำแสดงความเป็นเจ้าของได้อีกด้วย
ยกตัวอย่างเช่น
saya=ซายา (ฉัน ดิฉัน ผม กระผม ข้าพเจ้า)ใช้แสดงความเป็นเจ้าของว่า
ของฉัน ของดิฉัน ของผม ของกระผม ของข้าพเจ้า ฯลฯ ได้เช่นกัน
ดังนั้นคำบุรุษสรรพนามอื่นๆที่อยู่ด้านบนก็สามารถใช้แสดงความเป็นเจ้าของในลักษณะนี้ได้เช่นเดียวกัน
โดยใช้คำบุรุษสรรพนามเหล่านี้ตามหลังสิ่งที่เป็นเจ้าของ เช่น
Buku saya=บูกู ซายา (หนังสือของฉัน) เป็นต้น
ข้อควรจำสำหรับการใช้คำบุรุษสรรพนามภาษามลายู
1 คำสรรพนามเอกพจน์บุรุษที่หนึ่ง aku=อะกู (กู ข้า) ใช้ในภาษาพูดกับเพื่อนที่สนิทสนมคุ้นเคยเท่านั้น
อย่าใช้กับผู้อื่นเพราะจะไม่สุภาพ
2 คำสรรพนามพหูพจน์บุรุษที่หนึ่ง kami=กามิ ( พวกเรา) จะไม่รวมผู้ฟัง แต่จะหมายถึงผู้ที่พูดมีอยู่กันสองคนขึ้นไปส่วนผู้ฟังจะกี่คนก็ตาม
3 คำสรรพนามพหูพจน์บุรุษที่หนึ่ง
kita=กิตา ( พวกเรา จะรวมผู้ฟังด้วย
หมายถึงผู้พูดอาจมากันหลายคนแล้วผู้ฟังอาจมีกี่คนก็ตาม
4 คำสรรพนามเอกพจน์ บุรุษที่สอง awak=อาวะ (แก เอ็ง นาย), engkau=เอิงเกา (แก เอ็ง)
ใช้ได้กับเพื่อนสนิทหรือผู้ใหญ่ใช้เรียกเด็กเท่านั้นไม่เช่นนั้นจะถือว่าไม่สุภาพ
5 คำสรรพนามเอกพจน์บุรุษที่สาม nya=ญา (เขา ของเขา เธอ ของเธอ)
เมื่อใช้แสดงความเป็นเจ้าของจะต้องวางไว้ติดกับสิ่งที่เป็นเจ้าของเสมอเช่น Rumahnya=รูมะยา (บ้านของเขา) Rumah dia=รูมะ ดีอะ (บ้านของเขา)
ทั้งสองแบบนี้ใช้แทนกันได้
6 คำสรรพนามบุรุษที่หนึ่ง ที่สองและที่สามได้แก่ saya=ซายา anda=อันดา dia=ดิอา ตามลำดับ ใช้ได้กับทุกเพศวัย
บทความถัดไป
บทความก่อนหน้า
No comments:
Post a Comment